Lenzen
Er zijn meer verscheidene soorten lenzen dan camera’s. Mijn kasten en lades zitten er vol mee: van groothoek- tot telelenzen. Ik had weinig keuze om zoveel lenzen te verzamelen, omdat als je één camera koopt, de lensvatting ook anders is. Je wilt als fotograaf ervaren wat de beste lenzen of camera’s zijn. Na jaren ervaring concludeer ik dat er geen enkele lens de “beste” is, omdat elke lens altijd zijn bepaalde troeven en beperkingen heeft. Waarom zou ik een dure Canon, Nikon of Minolta f/1.2 lens kopen als je met een volledig geopend diafragma nooit scherpte krijgt aan de randen? Je moet altijd “stoppen” voor wat meer scherpte. Voor foto’s met het bokeh effect (afkomstig van het Japanse “boke” dat “onscherpte” betekent) is dit natuurlijk niet erg, maar een lens die begint met f/1.8 en afgeronde lamellen presteert volgens mij zelfs beter. In het hedendaagse digitale fotografisch tijdperk is de prime lens ietwat op de achtergrond beland. Een zoomlens is praktischer, maar ook ingewikkelder te ontwerpen. Het verreist het gebruik van meerdere glassoorten, coatings en asferische vormen. Toch geeft een prime lens voor mij altijd het beste en meest consistente resultaat. Waar komt de rage rond de Fujifilm X100 vandaan? Het is een camera met het equivalent van een 35 mm kleinbeeld prime lens. Ik heb zelf een zwarte X100F en gebruik deze altijd voor straatfotografie. Het is stil, snel en onopvallend.
Ik fotografeer onder andere met een 40 mm, f/4.5 Meyer-Optik Görlitz Helioplan M42 (pancake triple) houder op mijn Canon R. Zo creëer ik telkens een foto met een aangename sfeer. Met een 50 mm, f/1.8 Canon M39 is het verkregen beeld haarscherp! Nog een trede hoger is de 50 mm, f/2.8 Yashicor M39 — ook naar de hoeken toe! U merkt misschien op aan mijn foto’s dat ik manueel het beeld scherpstel. Op die manier oefen je je ogen en vertrouwen. Wat velen niet weten is dat de autofocus rekening houdt met het geselecteerde diafragma en de afstand van het onderwerp voor optimale scherptedieptebereik. Het zal altijd iets voor of net iets achter scherpstellen. Dit gebeurt meestal met groothoeklenzen of de groothoekstand van een zoomlens. Dit is enorm hinderlijk, omdat de voorgeprogrammeerde instellingen het niet altijd bij het rechte eind hebben.
Er zijn ten slotte beperkingen voor oude lenzen op een digitale APS-C of full-frame camera reflex om een groothoek prime lens te gebruiken. De lichtinval in de hoeken van het beeld wordt uitgesmeerd, omdat een digitale sensor en het zilverhoudend filmoppervlak verschillen. Voor telelenzen is dit gelukkig geen probleem.